روش شیارزنی (Slitting)
این روش، مشابه روش سوراخ کاری است؛ با این تفاوت که به جای سوراخ، یک شیار در قطعه ایجاد می شود که عمق آن به صورت گام به گام، افزایش می یابد. ایجاد شیار در هر مرحله، باعث رها سازی تنش های پسماند و تغییر شکل قطعه می شود. کرنش های ایجاد شده در هر مرحله، توسط کرنش سنج های نصب شده بر روی سطح بالایی یا زیرین قطعه اندازه گیری شده و نهایتا توسط روابط ریاضی به تنش تبدیل می شوند. مزیت این روش نسبت به روش سوراخ کاری، توانایی اندازه گیری تنش ها در کل ضخامت قطعه است. شیار مورد استفاده در این روش، معمولا به وسیله دستگاه وایرکات (EDM) ایجاد می شود. روش شیارزنی، تنها قادر به اندازه گیری مؤلفه تنش عمود بر دیواره شیار بوده و برای اندازه گیری سایر مؤلفه های صفحه ای تنش، لازم است از شیارهای دیگری استفاده شود.
شماتیک روش شیارزنی
( به نقل از Schajer, G. S. (Ed.). (2013). Practical residual stress measurement methods.)